Bericht
door Tom Westendorp » do 30 jul 2015, 17:36
Zoals te lezen valt in mijn vorige verslag was het rijden in Palermo voor mij nogal wennen. Maar zoals met alles in het leven kun je overal aan wennen. Na een paar dagen merk je dat die gekke Sicilianen echt wel remmen als ze je bijna raken en geven ze je echt wel ruimte als jij een gaatje probeert te benutten. Door mijn nieuw verworven kennis toe te passen, en nog iets liberaler met de claxon om te gaan, merkte ik dat het rijden steeds meer een feest werd.
Zo'n feest zelfs dat Ilonka en ik de nodige tripjes hebben ondernomen op dit fabelachtige eiland. We zijn begonnen met een trip naar Segesta.
Segesta is bekend geworden vanwege haar tempel en de overblijfselen van een Griekse nederzetting, compleet met amfitheater. Op de plaatjes in onze reisgidsen zag het er fantastisch uit en met een dik uur reistijd was de afstand ook goed te doen. Er zat dus niets anders op dan de up! maar weer te laten brullen en te beginnen aan de tocht die ons eigenlijk louter over de snelweg zou leiden. Appeltje eitje dus. Ware het niet dat we op één van de drukste momenten door Palermo zouden moeten rijden. Steeds maar weer Palermo. Mijn strategie was deze keer om, zoals het een echte Hollander betaamt, zo ver mogelijk links te blijven rijden en zo hard mogelijk door Palermo te racen. Geniale insteek. Elke andere automobilist ging aan de kant voor die vliegende Hollander en voordat we het wisten werden we begroet door een adembenemend uitzicht na Palermo. De omgeving was daar bijkans nog mooier dan bij ons in San Nicola l'arena. Echt beeldschoon.
De verdere route tot aan Segesta was van gelijke schoonheid. Ik werd haast overvallen door een gevoel dat die tempel nog wel eens tegen zou vallen. Nou mooi niet dus! Wat een plaatje zeg. Volgens de Lonely Planet is het de best bewaarde Griekse tempel ter wereld door het prettige klimaat op Sicilië. Ik kan iedereen van harte aanbevelen om Segesta met een bezoekje te vereren. De overblijfselen van de Griekse nederzetting bovenop de berg waren evenzeer bijzonder de moeite waard. Het amfitheather was deels gerestaureerd en zag er voortreffelijk uit. Het uitzicht bovenop de berg was ook ongekend. Die Grieken wisten al vroeg wat mooi was.
Toch is een vakantie niet compleet zonder dat er geshopt wordt. Ilonka had haar oog laten vallen op een Outlet center (de enige optie nadat was gebleken dat Palermo niet the shopping capital of the world is) op zo'n anderhalf uur rijden, wanneer de snelweg van Palermo naar Catania inderdaad nog zou bestaan, door het instorten van de snelweg moesten we dus omrijden en duurde het ruim twee uur voordat we er waren. Hoewel de buitentemperatuurmeter in de up! inmiddels een gezellige 39,5 graad aangaf was het toch tijd om eens te kijken of er nog wat koopjes te scoren waren. Het outlet center was helemaal nieuw en alle winkels waren voorzien van een voortreffelijke airco. De kwaliteit van de aangeboden waar was ook dik voor elkaar wat maakte dat de hele kofferbak van de up! volzat met tassen en wij allebei een forse deuk in onze creditcard hadden geslagen.
Maar dat shoppen is ook maar zo zo. Aan het zwembad liggen is toch ook wel lekker. Al verveelt dat na een paar dagen toch ook wel weer. De volgende trip was alweer uitgezet. We beginnen met Monreale. Een klein dorp dat bekend staat om zijn schitterende kathedraal. Schitterend was het! We konden er niet in vanwege de middagsluiting maar het was een bijzonder ding om te zien. Verder was er ook helemaal niets te doen in Monreale dus het was maar goed dat we nog meer bestemmingen op de agenda hadden staan, volgende stop Erice.
Op een heldere dag kun je vanuit Erice Tunesië zien liggen. Nou hingen er her en der wel wat wolkjes dus was ik niet in de veronderstelling dat we Tunesië daadwerkelijk zouden kunnen zien. Wat ik evengoed niet had verwacht was dat er een enorme wolkenlading ons bergop zou volgen waardoor het uitzicht nog geen 10 meter was. Dan is het natuurlijk leuk om op ruim 1000 meter hoogte te staan en in theorie een oneindig uitzicht te hebben maar niets bleek minder waar. Erice is verder een iets te toeristisch stadje waar middelmatig voedsel en klantonvriendelijk horecapersoneel de boventoon lijken te voeren. Er is tevens geen pinautomaat aanwezig. De volgende plaats op de agenda was Trapani.
Trapani staat volgens velen een beetje bekend als de vergeten stad van Sicilië. Wanneer je door de stad rijdt en loopt zie je dat er het er al heel wat jaren achter elkaar niet zo goed gaat als het zou mogen. Winkels zijn gesloten en de hele stad maakt een wat vervallen indruk. Qua architectuur is het wel een mooie stad om te zien, eigenlijk compleet anders dan alle andere steden waar we tot dan toe waren geweest. De hoofdstraat is heel breed en doet eerder denken aan een moderne winkelstraat in een grote Europese stad dan een oude stad op Sicilie. Het echte oude stadscentrum is wel mooi. Daarbij is het gewoon leuk om elke straat die je uit kunt kijken de zee te zien. Alles met elkaar een mooi dagje uit. Tijd om weer bij te gaan komen aan het zwembad.
Al onze dagtripjes hadden zich tot nu toe richting het midden, oosten en westen van het eiland gericht. Ik vond het wel jammer om de zuidkant helemaal te vergeten. Hoewel ik me er heel goed van bewust ben dat je heel Sicilië makkelijk in drie weken kunt zien, al betekent dat dan wel dat je echt elke dag op pad moet, is dat niet iets waar wij op zaten te wachten. Toch wilden we de zuidkant van het eiland zien. Meer specifiek Realmonte met de beroemde La Scala die Turchi en het stadje Agrigento. Na een twee uur durende rit kwamen we aan in Realmonte. Het binnenland van Sicilië is minder mooi dan de stukken aan de kust. La Scala die Turchi was makkelijk te vinden. Je moet er wel rekening mee houden dat je eerst over een stuk strand moet, iets dat makkelijker gezegd is dan gedaan op een zondagmiddag en dan is het alsnog een forse klim op de kalksteen trappen te bezichtigen. Al met al wel zeer de moeite waard!
Daarna zijn we naar Agrigento gereden. Ook hier bevind zich een oude Griekse Nederzetting die net een paar dagen daarvoor in het nieuws was omdat de top van Google heeft besloten dat zij er een banket willen houden en de hele omgeving voor 6 dagen willen huren. Als ze er toch zijn willen ze tevens het geheel in Streetview voor Google Maps zetten. Om bij de Nederzetting te komen moet je de auto parkeren en kun je het park inlopen of er voor kiezen om aan de bovenkant van de berg afgezet te worden met een taxi en vervolgens naar beneden te lopen. Dat leek ons wel wat. Ware het niet dat de taxi-regelaar maar bleef treuzelen totdat er een volle auto naar boven kon. Dat duurde ons te lang en dus zijn we maar naar boven gelopen. Volgens de beste man was het ruim 4 kilometer. Het zat eerder op de helft en was erg goed te doen. De tempels, of nou ja de overblijfselen, zijn echt schitterend. Het uitzicht was wederom adembenemend. Heel anders dan bij Segenta maar zeer de moeite waard. Na een stevige lunch in Agrigento en een race terug naar huis was dit ook weer een bijzonder geslaagde dagtrip!
Een bezoek aan Sicilië is natuurlijk niet volledig zonder een bezoek aan de Etna. Thuis hadden we al de nodige voorbereidingen getroffen om de Etna te gaan beklimmen. Goede schoenen mee, warme kleding, een tas. Wat kan er nog misgaan? Nou eigenlijk niets. Het was ook wel mogelijk maar door de eerder genoemde ingestorte snelweg is het wel lastig om er te komen. Nouja lastig. De reistijd is toegenomen van een 2,5 uur naar 3,5 uur. Daarbij moet je dan nog de nodige tijd reserveren om de Etna zelf te beklimmen en je moet er eigenlijk 's ochtends vroeg al zijn voor de meest ideale Etna experience. Dat werd hem dus niet. 7 uur rijden op een dag om je vervolgens af te matten zagen we nog niet helemaal zitten. Het alternatief was een trip uit de Lonely planet door het Madonie reservaat.
De tocht begon in Castelbuono. Een pittoresk plaatsje op een paar honderd meter hoogte. Het leuke van de kleine dorpjes is dat wanneer je probeert het stadscentrum te volgen je al snel van het ene smalle steegje naar het andere wordt gestuurd. Castelbuono was hierop geen uitzondering. Aan de rand van het centrum vonden we een leuk barretje waar de koffie weer ouderwets goed smaakte. Klaar voor de volgende etappe. Op naar Gangi! Het zou toch geen gangsterplaats zijn?
De route van Castelbuono naar Gangi was een mooie. Voor de verandering waren de wegen ook eens een keer in een dusdanige conditie dat ik eens flink kon gasgeven zonder dat ik bang hoefde te zijn om in een gat in de weg de hele auto krom te rijden. We klommen van zo'n 200 meter hoogte naar ruim 600 meter. de ene bocht was nog spectaculairder dan de andere. Het had wel tot gevolg dat de tank van de up! sneller leegraakte dan verwacht. Het eerste de beste tankstation dat we tegenkwamen was ook nog eens gesloten dus uiteindelijk zijn we op de allerlaatste benzinedampen in Gangi aangekomen. Uiteraard deed de kaartautomaat het daar ook niet maar had het apparaat wel zin in ouderwetse briefjes contant geld. De up! zat bijna weer vol dus we konden onze tocht naar downtown Gangi vervolgen. Als je de navigatie als een blind paart volgt word je door steegjes gestuurd die nog te smal zijn om met een fiets door te rijden. Gelukkig boden de bordjes meer soelaas. Gangi is een oude vestingstad met een bijzonder authentiek centrum. Tevens hebben ze de beschikking over een excellente Tratoria waar we een flinke lunch hebben besteld. Bij het uitrijden van Gangi viel ineens iets op. Daar waar we een uur eerder hadden getankt stonden nu ineens een aantal auto's kris kras op straat. Daarbij werd een man indringend ondervraagd door 4 andere mannen in glimmende maatpakken. Echte maffia. Dit is het echte Sicilië! We zijn maar snel door gereden.
Tijd voor de volgende stop op de route Petralia Soprana. Een nietszeggend dorp die we verder voor niets anders gebruikt hebben dan een stukje op de route. Op naar Piano Battaglia. Een heus wintersportcentrum op Sicilië. Je verzint het niet maar het is er wel! Inmiddels kwamen we steeds hoger en koelde het ook iets verder af. De temperatuur van 38 graden op zeeniveau zakte af naar 27 graden op 1.650 meter hoogte. Dat is natuurlijk prettig maar was nog veel meer opviel was het uitzicht. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht! We konden de zee zelfs nog zien. Werkelijk adembenemend. Van Piano Battaglia hebben we onze weg vervolgd naar Polizzi Generosa. Een niet zo heel spectaculair stadje dat ineens wordt overspoeld door verkeer dat onderweg is naar Catania. Omdat het vinden van een parkeerplaats onmogelijk was zijn we maar doorgereden naar ons appartement.
Dat was de laatste trip deze vakantie. Wat nu nog rest is het rijden naar huis. Een niet onaanzienlijk aantal kilometers, 2.521 in getal volgens Google Maps. We gaan morgenvroeg rond een uur of 5 sturen om van San Nicola l'arena naar Oostenrijk te rijden. Ik heb er zin in.
Zelfs de eigenaren van ons appartement verklaren ons voor gek dat we met zo'n klein autootje zo'n grote reis hebben afgelegd. Ik snap werkelijk niet waarom iedereen denkt dat het niet mogelijk is met Volkswagen's kleinste. Het is een bijzonder volwassen auto voor zijn formaat en heeft deze vakantie werkelijk helemaal niets fout gedaan. Hij heeft zelfs geen druppel olie verbruikt ondanks de toerenteller toch meestal getallen boven de 4.000 aangaf in plaats van er onder. De stoelen zitten prima en het onderstel is wel stevig maar niet onnodig hard. Het enige dat we mogelijk anders hadden moeten doen was de afstelling van de schroefset. Hij had wel een flink stuk hoger gemogen om echt lekker te kunnen rossen over de slechte wegen hier. Dat is iets om in gedachte te houden voor volgend jaar. Hoeft er dan helemaal niets te gebeuren bij thuiskomst? Natuurlijk wel. Ruim 7.000 zware kilometers eisen nog wel iets van een auto. Zo moet ik hem van binnen en buiten eens goed onder handen nemen. Nog nooit eerder was de auto zo smerig. Vooral de binnenkant heeft te lijden onder het vele stof. Ik vermoed dat hij ook een keer toe is aan een nieuwe hitteschild en de voorruit is echt volledig doorgescheurd. Tevens vermoed ik dat de Tectyl laag op de bodem op sommige stukjes ook wel een touch-up! kan gebruiken.
Al met al dus kleine dingen. Ik heb er zin in om het driecilindertje morgen weer te laten brullen en afstanden af te leggen die volgens de meeste mensen alleen weggelegd zijn voor grote auto's en vrachtwagens.
Een foto update volgt nog!
Verder heb ik al even gekeken en is het eigenlijk niets dat een beetje tectyl niet op kan lossen. De schade valt gelukkig dus mee.
